sabato 17 febbraio 2018

Orfana Tua de Eliano Cau


Orfana Tua
de Eliano Cau     

Oe m’as fattu orfàna,
figiu meu,
a pustis de sos milli
e milli dolos:
coronas de ispinas,
‘rughes nùas,
inue custa vida
est incravada.
Seo viuda ‘e gherra,
che ateras viudas
ispramàdas,
e como, tue puru,
dennegàndo
su latte chi as suttu,
mi ch’’ettas a sa tumba
innanti ‘e s’ora,
mortore frittu ‘e chie
ponet passos,
sena neghe
in logos arriscòsos,
semenàos a orrùo e a tiria.
Cale sa curpa issoro,
lìgiu meu?
Ti parent inimigos,
e mancu ddos connosches,
ca su samben de issos
dd’as ispartu,
a undas tottu a una
cun su tuo,
po unu deus
chi non cheret gherra.
Fias in crica ‘e su paradisu,
unu chelu de ‘ìrgines po tèi,
inue, fortzis,
as a esser solu.
Ma non meresses luna,
ne soles de incantu,
ne innidas columbas,
ne isteddos;
solu as a poder,
anima ibentìa,
prangher imbenugàu,
a sos pèis
de cussos innocentes,
fattos a manu tua
umbra e dolore.


Menzione de onore in su Premiu 'e Poesia Sarda de POSADA, 6 austu 2016


Nessun commento:

Posta un commento