Tott’unu
tesoro
de
Sebastiano Mario Fiori
Cando
mi dimandas:”Comente la dias cherrer’a Pasada ?”,
sempes
ti naro: “Chin sa idda‘etza populada,
dommos
abertas tottu s’annu,
sutta
su casteddu
utturos
prenos de vida,
buttegas,
barcones fruridos,
che
logu nodidu
donzi
carrera.
E
in sas piatzas
de
s’identidade,
funtanas,
sinnos, colores,
ammentos
chi torran’a bia,
chena
brutturas,
solu
bellesa,
belles’e
incantu,
meravitzas”.
Cando
mi dimandas: “Comente la dias cherrer’a Pasada ?”,
sempes
ti naro: “Chin zent’allegra,
sighinde traditziones e
usantzas,
terras birdes, laoradas,
livares, binzas, campos de
fae,
bolos
de putzones subra rios e istannos,
sa
natur’in festa,
turistas
finzas in atontzu.
Bidda
de cultura,
iscol’e
poesia,
versos
liberos
pintados
in sos muros,
otavas
chi essin dae su coro,
paghe,
cuncordia,
amistade,
sa
limba sarda, una bandela”.
Tue
l’ischis, mi la sonnio sempes gai,
Sa
Rocca, Turrione, Sant’Antoni,
tott’unu
tesoro, Pasada,
che
isposa
iscampiad’in
sa ventana
a
car’a mare,
cumposta,
lughente,
galana.
Nessun commento:
Posta un commento