A
bois....
de
Salvatore Fancello
Una
poesia po sas feminas, tropu frecuente vittimas de abusu, de violenzia e de
morte
Si
dia resessire da 'onzi cosa
comente
faghet s'ape, a nde 'ogare
su
nettare prus durche, po bos dare
chin
su coro serenu a un' a una..
una
pintura a lampizos de luna
e
unu distillu 'e lentores de rosa.
O
che puma chi 'olat lena lena
a bos faghere 'entu in sas
massiddas,
po
assutare in ojos sas istiddas
de
lagrimas versadas de dolore,
chin
cussas belvas chi azis dadu amore
però
bos han torradu orrore e pena.
O
puru a bos cantare a sas aèras
una
cantone prena de cossolu,
pesada
chin istima a bois solu
reinas
de saveine in s'esistentzia,
vittimas
de abusu e violentzia
de
manos assassinas e de feras.
E
nde dia pigare dae mesu
de
su frore sos nettares prus bios
po
los iffunder custos versos mios
in
sos granzeos de sa dilighia,
e
bos narrer : atzettadela est sa mia
essentzia
chi no hazis mai intesu !
E
gasi dia faghere chin totu
cuddos
chi chin sa fortza prepotente
chircan
de pinnigare attera mente
a
su meschinu modu 'e faghe' issoro,
ma
chircadelu in fungudos de coro
su
galateo chi no hazis connotu !
E
istringhendebos, tottu inghirlandadas
chin
bois a intundu e zeo in mesu,
li
dia narrer a chie no l' hat cumpresu :
non
binde cheret francas de astores !
A las bides ? Sas feminas
son frores
e
che-i sos frores cherene trattadas !
3°
premio Santu Lussurgiu 2013
Nessun commento:
Posta un commento