sabato 12 maggio 2018

Luna de marzu Antioco Casula (Montanaru)



Luna de marzu
Antioco Casula (Montanaru) 

A Marianna Bussalai

Luna de marzu sentia
mi pares troppu istasera.
Nues de onzi manera
t’attraessan su camminu,
currellende a s’affainu
sutta s’ispron’e su entu.
E tue in su firmamentu
bandas bella passizera.

T’oscuras de improvvisu
e paret morta sa terra.
Inchizzida est ogni serra
nieddu donzi padente.
Ma ecco improvvisamente
cumparis in chelu campu,
e mandas che unu lampu
sa lughe a donzi costera.

Riet sa terra a s’ispantu
che zegu a friscu sanadu
chi sa lughe hat disizadu,
e como godit s’incantu
de tant’isplendore santu.
Ma est pro unu momentu,
ca novamente su entu
ti ponet sa visiera.

Ma tue sighis sa via
cun tundu visu serenu.
Intantu in donzi terrenu
de custa muntagna sola
cuminzat calchi viola
a si mustrare timinde;
ca sun sa dies beninde
de sa bella primavera.

A tie donzi pastore
ti mirat isperanzosu;
pensat pius animosu
su massagiu a sa cortura;
sa mendula in sa bassura
iscopit prima a fiore;
sa rundine cun ardore
passat su mare lezzera.

Tue che nunziadora
t’avanzas luna nontesta,
a preparare sa festa
de totta s’umanidade.
Sa tua serenidade
ti faghet cumparrer trista.
Ma tue già cun sa vista
bies sa novella ispera.

Luna de marzu, sentia
mi pares troppu istasera.





Nessun commento:

Posta un commento